Κατηγορίες άρθρων ανυπέρβλητης διανόησης

Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2014

Διάσωση του κόσμου με Σάντουιτς- Μέρος 1ο

Κάποιες συγκυρίες μας κάνουν να φιλοσοφούμε σε άκυρα μέρη και στιγμές. Σήμερα ήταν μια από αυτές τις συγκυρίες. Αρχικά πήγα στο ένα ταχυφαγείο (τι μόρφωση!) και αφού έφαγα σαν βίσονας άλλαξα βάρδια (aka βγήκα με 2η παρέα) όπου επισκεφτήκαμε άλλο φαστφουντάδικο. Καθώς η παρέα ροκάνιζε κάτι αλεσμένα γουρούνια σε ψωμί, εγώ αμήχανα ξεφύλλισα το μενού καθαρά από λογοτεχνικό ενδιαφέρον. Τότε όμως την προσοχή μου τράβηξε μια φωτογραφία ενός πιάτου: Σάντουιτς με κοτομπουκιές. Μια εσωτερική φωνή μου ψιθύρισε στο αυτί κάτι που μου ξύπνησε τη λαιμαργία και με τα πολλά το εν λόγω πιάτο βρισκόταν μπροστά μου. Για μια στιγμή ένιωσα αχόρταγος. Και ενώ άλλοι κλαίνε τα λεφτά τους σε τέτοιες στιγμές, εγώ γνωρίζοντας ότι θα χτυπήσω το επόμενο τζόκερ είδα τη φιλοσοφική πλευρά του ζητήματος. 

Είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε στη μιζέρια. Αυτή είναι η αλήθεια κύριοι. Πάντα θέλουμε κάτι παραπάνω και όταν το αποκτήσουμε είναι σαν να περάσαμε μια ακόμα πίστα και πάμε για την επόμενη. Λέμε "μακάρι να ήμουν πλούσιος". Η απάντηση: ναι αλλά πόσο πλούσιος; Θεωρητικά σε σχέση με τον τύπο που κρατάει χαρτί ΑΣΤΕΓΟΣ και έχει καβαντζάρει τη στάση του λεωφορείου για κρεβάτι είσαι πλούσιος. Και ο πλούτος δηλαδή έχει βαθμίδες και είναι πολύ πιο λεπτές από ότι στο προηγούμενο παράδειγμα (που προφανώς ήταν υπερβολικό). Μόλις έχεις τα λεφτά για αμαξάκι θες αμάξι και μετά αμαξάρα, μετά θες καραβάκι και μετά καραβάρα, μετά θες ελικόπτερο μετά αεροπλανάρα.. Έχει και τύπους που αγοράζουν οικόπεδα στο φεγγάρι, αλλά αυτοί δεν μετράνε γιατί δεν είναι άνθρωποι. Τα  λεφτά είναι ένα τέλειο παράδειγμα για το πως όσα και να έχεις πάντα θες παραπάνω γιατί πάντα υπάρχει κάτι που δεν μπορείς να αγοράσεις. Ακόμα και να μη το χρειάζεσαι θέλεις την ευχέρεια να επιλέξεις αν θα το πάρεις ή όχι. Να μην το επιλέξει για σένα η οικονομική σου κατάσταση. Ομοίως συμβαίνει και με τη δόξα, τη δύναμη, τη γνώση. 

Τα λεφτά όμως είναι η αιχμή του δόρατος. Όλοι έχουμε συμμετάσχει σε κάποιο από αυτά τα παιχνίδια που προσφέρουν την ελπίδα ότι μια μέρα θα ξυπνήσεις Κροίσος. Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Το εμπόρευμα είναι ακριβό και η ζήτηση υψηλή. Πουλάν ελπίδα. Κάπου είχε πέσει το μάτι μου σε μια έρευνα που έγινε στην Αμερική ανάμεσα σε άτομα που κέρδισαν το εκεί λότο (το οποίο παρεμπιπτόντως μοιράζει 100 εκατομμύρια+ δολάρια, όχι αστεία.) Από αυτούς ένα 70% ανέφερε ότι μετάνιωσε που κέρδισε το λότο. Αρχικά σκέφτομαι: "Οκ φίλε καταλαβαίνω το δράμα σου και δέχομαι να θυσιαστώ και να πάρω την κατάρα από τους ώμους σου." Μετά όμως μιλάει η φωνή της λογικής: "Πως θα ήταν η ζωή μου αν ξυπνούσα με ένα σωρό εκατομμύρια για τα οποία ούτε δούλεψα ούτε άξιζα;" Αρχικά θα παρατούσα την παλιά μου ζωή, θα αγόραζα ό,τι βλακεία ήθελα πάντα να αγοράσω και ποτέ δεν το έκανα, γιατί σεβόμουν τα χρήματα, θα έμπαινα σε ένα αεροπλάνο και θα ταξίδευα. Πρώτα όμως θα είχα να αντιμετωπίσω φίλους και συγγενείς που ο καθένας θα πίστευε ότι "έχει αρκετά.. δεν μπορεί να δανείσει ένα ποσό τώρα που το χρειάζομαι." Για νέους φίλους και παρέες δεν το συζητώ.. ποιός πραγματικά θέλει το καλό σου και ποιός τα λεφτά σου; Πώς να εμπιστευτείς άνθρωπο; Βάλε ότι γίνεσαι στόχος κάθε κλέφτη και εγκληματία και βουαλά! Αντάλλαξες την ισορροπία στη ζωή σου με μια στοίβα Louis Vuitton. Αξίζει; ΟΧΙ! Για αυτό όποιος κερδίσει κάνα μεγάλο ποσό να μου στείλει mail να του δώσω αριθμό λογαριασμού. Ας τα βάλει σε μένα τα φράγκα που είμαι έτσι κι αλλιώς μελαγχολικό άτομο και δεν θα δυστυχήσω πολύ. 

Και για να δείτε ότι εκτός από το να διατυπώνω ήδη αναμασημένες απόψεις έχω και αντιπροτάσεις ιδού το πλανητικό μου σχέδιο για όταν επιτέλους συγκεντρώσω όλες τις εξουσίες του κόσμου. Τα λεφτά θα είναι αέρας και θα έχουν ημερομηνία λήξης. Π.χ. πληρώνεσαι 1000 ευρώ μισθό μπορείς να παίρνεις τα χρήματα σε μορφή απόδειξης και να τα ξοδέψεις σε διάστημα ενός χρόνου. Από κει και πέρα χάνονται. Έτσι αυτοί οι τυπάδες που δουλεύουν μια ζωή για να πεθάνουν και να γλεντήσουν τα χρήματα οι χαραμοφάηδες συγγενείς τους, θα εκλείψουν. Γενικά η ματαιοδοξία θα περιοριστεί. Θα μετατραπεί σε μια άλλη ανάγκη. Κάτι σαν "καταναλωτική βιασύνη" δηλαδή πλέον δεν θα αγοράζεις το χαζό προϊόν για να γεμίσεις κάποιο εσωτερικό κενό, αλλά γιατί σε λίγο λήγουν τα λεφτά σου και δεν θες να χαραμιστούν. Επομένως και ο έμπορος χαζών πραμάτων δεν ζημιώνεται και το κοινωνικό φαινόμενο αντισταθμίζεται. Ίσα-ίσα τα ανούσια αντικείμενα θα υποτιμηθούν. Θα συγκαταλέγονται πλέον σε μια κατηγορία αγαθών που αγοράζουμε "για τα ρέστα" όπως παίρνεις και δυο τσίχλες μαζί με την κοκα κολα (να και οι πρώτες διαφημίσεις) για να συμπληρωθεί το 1 ευρώ. Για να μην πω ότι θα αυξηθούν οι δωρεές. Τα τελευταία ρέστα πολλοί θα τα δίνουν σε φτωχούς αντί να πάρουν βραχιόλια και δαχτυλίδια. Και αποβάλλοντας τη ματαιοδοξία συμπαρασέρνονται και άλλα παθογενή κοινωνικά κατακάθια όπως η αναξιοκρατία και η διαφθορά.

Και μπορεί οι φτωχοί να μην εξαφανιστούν (αυτό είναι αδύνατον) αλλά οι πλούσιοι θα εισαχθούν στη μέση κατηγορία. Ο μεγαλύτερος πλούτος θα μαζεύεται από τον ετήσιο μισθό και ή θα ξοδεύεται ή θα χάνεται. Τουτ' έστιν πλούτος kaputt.  Το κράτος θα μπορούσε να εξαιρείται από την εν λόγω συνθήκη, ή θα μπορούσαν να ψηφίζονται ταμίες για να διαχειρίζονται χρήματα που θα προορίζονται για ιδιωτικές επιχειρήσεις κλπ  και για μεγάλου βεληνεκούς έργα, έτσι ώστε να μην πληγεί η αγορά και η μεγάλη οικονομία σε σημαντικό βαθμό. Εντάξει ξέρω θα υπάρξουν και κάποιοι διεθνολόγοι πολιτικάντιδες που θα λένε τα δικά τους "εναντιώνεσαι στην αρχή της αποταμίευσης, πως θα γίνουν μεγάλα έργα, πως θα υπάρχει ιεραρχεία, οι απόψεις είναι παρόμοιες με το σοσιαλισμό και εσύ είσαι κομμουνιστής, υποκριτής και αντιπρόσωπος." Στο κομμουνιστής κάνω καθρεφτάκι και σταυρουδάκι και όποιος το λέει είναι. Ούτε οικονομολόγος είμαι ούτε έχω ανοίξει κάνα βιβλίο πολιτικής επιστήμης. Πρακτικά από το κεφάλι μου τα βγάζω όλα, αλλά δεν νομίζω ότι χρειάζεσαι πτυχίο για να έχεις πολιτική άποψη. Το παραπάνω δεν παίρνει αφορμή από καμιά πολιτική ιδεολογία και φυσικά δεν έχει κομματική απόχρωση. Κάτι θα βρεθεί. Εγώ ιδέες δίνω, γιατί έφαγα πολύ και έχω έμπνευση. Αυτό θα πει ταλέντο. Να ξεκινάς από σάντουιτς και να σώζεις τον κόσμο. 

to be continued...

Y.Γ. Επειδή είναι κάπως διαφορετικό και υποκειμενικό το θέμα θα το ξαναθίξω. Όποιος έχει πολιτική άποψη να συμπληρώσει, ας αφήσει ανώνυμο σχόλιο.(Δεν θα δημοσιευτεί) Θα μου έρθει στο mail  και ή θα το αναδιατυπώσω σε επόμενο άρθρο ή θα απαντήσω (ή τίποτα απ' αυτά αν είναι μάπα.)

 




Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014

Αναμνήσεις από τις Πανελλήνιες...

Πανελλήνιες εξετάσεις! Γ' Λυκείου... Είναι από αυτές τις καταστάσεις που το αποτέλεσμα κρίνει τις αναμνήσεις. Όσοι πέτυχαν τις σκέφτονται και χαμογελάν, όσοι δεν τα πήγαν καλά τις σκέφτονται και μελαγχολούν. Όσοι τις βιώνουν αυτή τη στιγμή, ισχυρίζονται ότι κοπιάζουν. Είτε ισχύει είτε όχι. Σίγουρα, όμως, είναι μια περίοδος της ζωής ενός ανθρώπου, όπου αυτός δοκιμάζεται ψυχολογικά. Και απευθύνομαι σε αυτούς που έβαλαν κάποιο στόχο και δεν πάνε απλά φροντιστήριο για να γράφουν στάτους στο facebook όπου θα βρίζουν τον Μπάρλα ή τον Αριστοτέλη (ανάλογα με την κατεύθυνση.) Ας ξεκαθαρίσουμε όμως κάτι: Κανείς δεν απολαμβάνει την όλη κατάσταση, απλά οι πιο ώριμοι αντιλαμβάνονται την ανάγκη να την υποστούν και άρα κάνουν υπομονή. Δεν θα είναι ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι. Είναι και αυτό μέρος της ενηλικίωσης του ατόμου. Σαν τελετουργικό. Στην Ινδονησία βγάζουν τους κυνόδοντες, στη Νέα Γουινέα (Παπούα) πίνουν σπέρμα*, εμείς δίνουμε Πανελλήνιες. 

Για να δώσω λίγη ελπίδα σε όσους τώρα μπήκαν στο χορό και να πρωτοτυπήσω λίγο, θα εστιάσω σε ορισμένα ωφέλιμα στοιχεία των πανελληνίων. (Ναι υπάρχουν και ωφέλιμα μη γελάτε.)

Εσωτερική ενδοσκόπηση


Το πιο σημαντικό είναι ότι γνωρίζεις τον εαυτό σου. Κακά τα ψέματα, όσο κοινωνικός και αν είναι κάποιος, όταν έχει να ανταποκριθεί σε έναν τεράστιο φόρτο εργασίας ο προσωπικός του χρόνος αναπόφευκτα περιορίζεται. Θα υπάρξουν κάποιες περίοδοι όπου ο εκάστοτε εξεταζόμενος θα κλειστεί στον εαυτό του. Οι φίλοι σίγουρα βοηθάν, αλλά ο καθένας συνειδητοποιεί πλέον ότι έχει ανάγκη να αφιερώσει και στον εαυτό του κάποιο χρόνο κατά αποκλειστικότητα. Είναι, άλλωστε, μια εποχή σημαντικών αποφάσεων και ο καθένας χρειάζεται χρόνο για να βάλει στόχους και σκέψεις σε τάξη. Έχετε βγει ποτέ βόλτα μόνοι σας; Όχι για να πάρετε κάτι από το περίπτερο και να επιστρέψετε, αλλά για να κάνετε μια σύντομη βόλτα όπως θα κάνατε με έναν φίλο; Εγώ το έκανα και αυτό, όσο χαζό και αν ακούγεται. Είχα άλλωστε και το άλλοθι για να το κάνω. Και πιστεύω ότι ο οποιοσδήποτε θα έπρεπε να το κάνει σε περιόδους που αισθάνεται αφόρητη πίεση Ταυτόχρονα η πίεση όσο εντείνεται φέρνει στην επιφάνεια τα πραγματικά μας αισθήματα για κάθε τι και τις σκέψεις μας. Γινόμαστε πιο ειλικρινείς με εμάς και τους άλλους. Αυτό φιλτράρει και τις πραγματικές σχέσεις από τις κάλπικες. Να και κάτι ακόμα θετικό. Όσοι στην πραγματικότητα δεν ήταν φίλοι σας, αλλά σας μοχθούσαν θα σπάσουν απ' την πίεση και θα ομολογήσουν. Αυτά είναι επικίνδυνα άτομα. Να χαίρεστε που απαλλάσσεστε από δαύτους... και δένεστε με άλλους. 



Η παρέα από το φροντιστήριο


 Με αυτούς περνάς στιγμές που σου μένουν. Στα 5λεπτα διαλείμματα ανάμεσα στα μαθήματα, στις στιγμές που το κλίμα χαλαρώνει μέσα στο μάθημα. Το σωστό τμήμα ξέρει να κάνει χαβαλέ και να κάνει και μάθημα, όλα στην ώρα του. Και οι καθηγητές αντιμετωπίζουν αλλιώς τους μαθητές. Πιο φιλικά. Είναι και η ηλικία που οι τελευταίοι αρχίζουν να ωριμάζουν, είναι το ότι και οι ίδιοι οι δάσκαλοι συμπάσχουν στο δράμα των μαθητών, είναι πολλά. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μετά από 2ωρο μαθηματικών μας μαζεύει σε χαλαρό κλίμα ο καθηγητής έξω από το φροντιστήριο και μας λέει ένα ανέκδοτο με μαθηματικά. Ένα ανέκδοτο που σε κάθε άλλη στιγμή ο οποιοσδήποτε θα έβρισκε τελείως ηλίθιο. Κι όμως γελάσαμε πολύ και μάλιστα δύο φορές: Μια για το καθαυτό ανέκδοτο και μια συνειδητοποιώντας πόσο καμμένοι είμαστε που γελάμε με τέτοιες βλακείες. 

Το σχολείο

Και φυσικά το σχολείο μέσα από την όλη φάση το βλέπεις πλέον από άλλη οπτική. Εμείς μάλιστα ήμαστε τυχεροί, οργανωθήκαμε και δεν κάναμε καταλήψεις οπότε και απολαμβάναμε ευνοϊκότερη μεταχείριση. Ως τελειόφοιτος μπορείς να πηγαίνεις σχολείο με καλή διάθεση. Το σχολείο είναι ένα ευχάριστο διάλειμμα. Όχι με την έννοια ότι δεν σέβεσαι τη λειτουργία του επειδή έχεις φροντιστηριακές πλάτες, αλλά επειδή όπως και να το κάνουμε έχεις μπει σε μια σκληρή ρουτίνα που τα 45λεπτα του σχολείου δεν σε πτοούν. Και εκεί βρίσκεις ωραίες στιγμές με ωραία άτομα. Υπάρχει και η μεγάλη εκδρομή της Γ' Λυκείου όπου εγώ για άσχετους λόγους δεν πήγα και παρ' ότι δεν το μετάνιωσα, θα συμβούλευα τον οποιοδήποτε να συμμετάσχει ειδικά αν η αμφιβολία του έχει να κάνει με το διάβασμα. 

Απολαύστε, λοιπόν, αυτή τη χρονιά. Ναι δεν είναι άνετη αλλά έχει και αυτή τις χάρες τις. Το ότι είναι μεγάλη είναι μύθος. Αντίθετα νομίζω ότί περνάει ταχύτερα από όλες τις προηγούμενες αφού διαρκώς βρίσκεσαι να παλεύεις με το χρόνο και τις προθεσμίες με αποτέλεσμα να ξεχνάς ότι το "Υπέρτατο Γεγονός" πλησιάζει. Και όταν δηλαδή έρχεται δεν το συνειδητοποιείς. Όταν έγραφα έκθεση (πρώτο μάθημα) τσέκαρα ανά διαστήματα την όψη των θεμάτων, αυτή την τόσο γνωστή όψη που όλοι έχουμε δει από θέματα παλαιότερων ετών στην προετοιμασία μας, αλλά παρά την ομοιότητα κρύβουν τη διαφορά ότι αυτά είναι αυθεντικά.  Και τελειώνοντας τις εξετάσεις δεν θα αισθανθείτε κάτι συγκεκριμένο. Αυτοί που λένε "θα αισθανθείς ελεύθερος" ψεύδονται. Δεν συνειδητοποιείς από τη μια στιγμή στην άλλη κάτι τέτοιο. Απλά ενόψει διακοπών μεταβαίνεις σταδιακά από μια υπερβολική κατάσταση έντασης σε μια υπερβολική κατάσταση απάθειας.

Καλή τύχη λοιπόν, όχι καλή επιτυχία. Η επιτυχία είναι πάντα καλή...






*Αυτό γίνεται στα αγόρια που ενηλικιώνονται... κορίτσια!

Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014

Εξωτερική Εμφάνιση και Ανασφάλειες





"Η ομορφιά είναι υποκειμενική"


Στοίχημα ότι η παραπάνω εικόνα δημιουργήθηκε από υπερβολικά όμορφο ή υπερβολικά άσχημο άτομο. Το μεν δεν έχει αντίληψη της πραγματικότητας ή θέλει να πιστεύει ότι η προσοχή που λαμβάνει από τον περίγυρο του συνδέεται με την εκλεπτυσμένη προσωπικότητά του, το δε απλώς επιθυμεί να δώσει στον εαυτό του ελπίδες και να υποτιμήσει το δυστυχές της κατάστασής του. Ένα άλλο θέμα που λατρεύουν να συζητούν οι βαμμένες ξανθιές με τις μανικιουρίστες τους, εκτός από Αριστοτέλη Φλωμπέρ και Προυστ, είναι το πως η Βιομηχανία της Μόδας και τα Μου Μου Ε επιβάλλουν λανθασμένα πρότυπα ομορφιάς στο κοινό."Ποπο.. Τι διανόηση! Τι πνεύμα! Πόσο μη επιφανειακό άτομο είσαι χρυσό μου! Φφφφ, φφφ. Φύσα και εσύ να στεγνώσει το νύχι και θα σου βάλω ΚΑΙ ΣΤΡΑΣΑΚΙ" 

Και μπορεί στην τέχνη αυτό να θεωρείται ομορφιά 

Artist's Shit, Literally!

Merda d'artista, 1961 by Piero Manzoni sold for  €124,000(πηγή www.oddee.com)


αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα μεταλλοκούτι με σκατά. Αν σου αρέσει να βλέπεις τον εαυτό σου σαν μια μορφή ελεύθερης τέχνης που κάποιοι εκτιμούν και άλλοι όχι, μάθε ότι αυτό έχει όνομα και λέγεται "εθελοτυφλία." Η ομορφιά στην εξωτερική εμφάνιση των ανθρώπων είναι κάτι που έχει επιστημονικό υπόβαθρο. Αν ξέρεις αγγλικά τσέκαρε το παρακάτω βιντεάκι.











Αν δεν ξέρεις αγγλικά ή απλά είσαι τεμπέλαρος και δεν θες να δεις το βίντεο θα σου κάνω σε αυτή την παράγραφο μια μικρή σύνοψη. Ο εγκέφαλός μας εκλαμβάνει ένα πρόσωπο ως ελκυστικό όταν αυτό διαθέτει συμμετρία. Αυτό διαμορφώνεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Μέσω διαφόρων χημικών αντιδράσεων τα άτομα που φέρουν περισσότερες "ζημίες" στο DNA τους διαθέτουν και λιγότερη συμμετρία χαρακτηριστικών προσώπου, άρα θεωρούνται λιγότερο ελκυστικά. Αν καλύψεις το μισό του προσώπου σου, βγάλεις φωτογραφία και το συγκρίνεις με το άλλο μισό θα διαπιστώσεις ότι δεν υπάρχει απόλυτη συμμετρία. Απλά όσο πιο πολύ προσεγγίζεται αυτή η απόλυτη συμμετρία τόσο διαβαθμίζεται και η ελκυστικότητα από άτομο σε άτομο.

Φυσικά παίζουν και άλλα πράματα ρόλο πέραν του προσώπου όπως σώμα, μαλλιά, μάτια ή και οι φερορμόνες αν και πάνω στο συγκεκριμένο θέμα οι απόψεις διίσταντται*

*(για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις φερορμόνες: http://www.scientificamerican.com/article/are-human-pheromones-real/ ). 

Η ομορφιά βέβαια δεν είναι μόνο μέσο προσέλκυσης του αντίθετου φύλου, αλλά και μέσο επιβολής στα άτομα του ίδιου φύλου και κοινωνικής αποδοχής. Ο όρος "pulchronomics" αναφέρεται σε ένα πεδίο μελέτης της ομορφιάς από οικονομικής πλευράς. Πατέρας του ο Daniel Hamermesh του Πανεπιστημίου του Τέξας. Έρευνές του έδειξαν ότι ένας όμορφος άντρας βγάζει 13% περισσότερα από κάποιον που στερείται ανάλογου κάλλους ενώ λίγο μικρότερη είναι η διαφορά στις γυναίκες. Μεγάλη απήχηση έχει, όμως, η εμφάνιση και στην πολιτική. Σε αυτή την περίπτωση δεν συζητάμε για "καλή εμφάνιση" με την ευρεία έννοια, αλλά με την έννοια της "κατάλληλης εμφάνισης." Σε ανάλογο πείραμα του καθηγητή πολιτικών επιστημών Shawn W. Rosenberg του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια δόθηκαν στους εθελοντές παραπλήσια βιογραφικά υποτιθέμενων πολιτικών υποψηφίων ζητώντας τους να δηλώσουν την προτίμησή τους.  (Φυσικά υπήρχε συνημμένη φωτογραφία της εκάστοτε επιλογής.) Τα αποτελέσματα ήταν 60-40 υπέρ του υποψήφιου με την καλύτερη εμφάνιση. Τυχαίο; Ας κάνουμε ένα ανάλογο πείραμα. 

Ποιός από τους παρακάτω μοιάζει ως πιο κατάλληλος ως πολιτικός αντιπρόσωπος;



(hint: ο αριστερός) 


Τι σημαίνει λοιπόν αυτό; Ασχημόφατσες όλου του κόσμου πάρτε σχοινί, σκαμπό και σαλτάρετε; ΟΧΙ! Γιατί μπορεί η εξωτερική εμφάνιση να είναι κάτι που κατά βάση ορίζεται με αντικειμενικότητα αλλά είναι σίγουρα δυνατόν κανείς να τη ξεγελάσει ακριβώς επειδή ζει σε αυτήν την εποχή. Μπορεί να κράζουμε τη βιομηχανία της μόδας που διαμορφώνει τοιουτοτρόπως την αισθητική επί της εξωτερικής εμφάνισης αλλά ακριβώς επειδή υπάρχει αυτή η ρευστή αισθητική μπορεί κάποιος/-α "γενετικά άσχημος/-η" να αλλάξει τα δεδομένα που τον/την αφορούν. Στα ζώα ελκυστικό θεωρείται το επιβλητικό στα αρσενικά και η ευκολία τεκνοποίησης στα θηλυκά. Συνεπώς με το που γεννιέται ένα ζώο δεν μπορεί να επηρεάσει με κανέναν τρόπο την εξωτερική του εμφάνιση και αφήνεται στη μοίρα του. Αντίθετα ο άνθρωπος έχει πολλές διεξόδους ως προς τη βελτίωση της εμφάνισής του και δεδομένης της ζήτησης που έχει ο χώρος της ομορφιάς υπάρχει και η αντίστοιχη προσφορά σε τεχνολογία και υλικό. Δεν θα αφιερωθώ στο πως, δεν είναι αυτός ο σκοπός του άρθρου απλώς θα πω όχι υπερβολές. Αυτά δεν θεωρούνται ωραία από κανέναν και καμία:


Αυτό είναι παραφουσκωμένη γαλοπούλα πριν τα Χριστούγεννα...

    


...και αυτό ό,τι απέμεινε.
      




Ποιά είναι, όμως, η μεγαλύτερη ανησυχία των νέων σήμερα; Είναι το ότι δεν θα βρουν δουλειά ακόμα κι αν λιώσουν στα θρανία και θα αναγκαστούν να πουλήσουν τα νεφρά τους για ένα πιάτο ρύζι; ΟΧΙ! Το ότι η πιθανότητα να γίνουν πουμαρό από τρομοκρατική βομβιστική επίθεση αυξάνει όσο η δράση των τζιχαντιστών δεν καταστέλλεται; ΟΧΙ! Η μεγαλύτερη ανησυχία και ανασφάλεια των νέων είναι η εμφάνισή τους είτε αυτό είναι το βάρος, είτε το ύψος, είτε τα μούτρα είτε το στυλ. Για αυτό και όλοι οι απατεώνες πασαλείβουν τα σάλια τους όπως ο ταζ όταν μυριστούν ανθρώπινη ανασφάλεια. 


Και δεν είναι μόνο οι νέοι φυσικά που έχουν παρόμοιες ανασφάλειες. To κορυφαίο, μάλιστα, είναι ότι οι ανασφάλειες συνήθως δεν έχουν κάποιο πραγματικό νόημα. Αν ήσουν πρωθυπουργός μιας από τις ισχυρότερες χώρες της Ευρώπης, μέσα στα λεφτά και η γυναίκα σου ήταν πρώην σούπερ μόντελ ποιό το νόημα να έχεις ανασφάλειες για το ύψος σου; 

Αυτός έχει.







Κλείνοντας ας θυμηθούμε το παραμύθι "Η Πεντάμορφη και το Τέρας" τι μας δίδαξε; Ότι η ομορφιά είναι εσωτερική και λίγοι μόνο μπορούν να τη δουν; ΟΧΙ! Μας δίδαξε ότι αν είσαι ένας λεφτάς πρίγκηπας, ακόμα και αν μοιάζεις με διασταύρωση λιονταριού και γέτι μπορείς να ρίξεις την Πεντάμορφη (και μετά για κάποιο λόγο γίνεσαι και εσύ ωραίος οπότε η τύπισσα την κάνει λαχείο) Αλλά και να μην έχεις λεφτά βρήκες τουλάχιστον έναν άλλον λόγο να κλάψεις. Είδες πόσο εύκολα ξεφορτώνεσαι τις ανασφάλειες; Όπως όταν πονάει το κεφάλι. Βαράς το πόδι και ξεχνάς τον κεφαλόπονο. Απλά πράγματα...




Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014

Άθεοι



Για αρχή τσεκάρετε το παρακάτω βιντεάκι.



"



 Αυτό είναι, λοιπόν, το κύριο επιχείρημα το οποίο επικαλείται κάθε Άθεος που σέβεται τον εαυτό του και είτε ποστάρει σε διάφορα forum και social media, είτε δοκιμάζει το προσωπάκι του στο φακό και ανεβάζει βιντεάκια στο youtube όπως η παραπάνω κοπέλα: "Το ότι δεν μπορώ να αποδείξω την απουσία του Θεού δεν καθιστά την ιδεολογία μου ανυπόστατη και συνεπώς δεν μπορείτε να με πείσετε για τη δική σας ιδεολογία πρόβατα-θρήσκοι." Καταλαβαίνω ότι η απύθμενη σοφία σου, φίλε άθεε, είναι ασύμβατη με χαζά παραμύθια που εκθειάζουν μυθολογικά πρόσωπα όπως ο Χριστός, ο Μωάμεθ ή ο Βούδας στα οποία πιστεύουμε εμείς οι άβουλες μάζες, αλλά ξεχνάς μια σημαντική λεπτομέρεια: ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΠΕΙΣΟΥΜΕ. Αντίθετα με εσένα, εμείς μπορούμε να κοιμηθούμε χωρίς τύψεις αν σε αφήσουμε να έχεις διαφορετικά πιστεύω για μια ακόμη μέρα. Όχι γιατί σεβόμαστε τη διαφορετική σου ιδεολογία, αλλά γιατί απλά χεστήκαμε!! Λυπάμαι αλλά ο μέσος σύγχρονος χριστιανός δεν είναι έτσι:





Στην Ελλάδα, τουλάχιστον, ο μέσος Χριστιανός πάει εκκλησία στη βάφτισή του και 5' πριν το "Χριστός ανέστη" για να τσουγκρίσει αυγά και να γυρίσει σπίτι για να καταβροχθίσει ένα κοπάδι πρόβατα μιας και στερήθηκε το κρέας στις 2 μέρες που νήστεψε.  Κατά τον Mikeius πιστεύω=πηγαίνω εκκλησία. Ωστόσο η θρησκεία είναι κάτι εσωτερικό και καλύπτει ορισμένες πνευματικές ανάγκες του πιστού όπου η επιστήμη αδυνατεί να επέμβει. Το αν θα ακολουθήσει τα δόγματα επηρεάζεται από το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε, ακριβώς όπως και ο βαθμός στον οποίο θα ακολουθήσει και τις υπόλοιπες παραδόσεις. Συγχαρήτηρια αν μπορείς και προσεγγίζεις την ύπαρξή σου ελλείψει αυτών των αναγκών, αν και πιστεύω ότι θα αναθεωρήσεις κάποια πράγματα όταν το αεροπλάνο σου θα αρχίσει να πέφτει.


Σοβαρά τώρα, τα πιο στυγερά εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας έγιναν στο όνομα της θρησκείας. Μια ολόκληρη εποχή, ο Μεσαίωνας, αμαυρώθηκε εξαιτίας των ειδεχθών πρακτικών που εφαρμόστηκαν ενάντια στους "αιρετικούς" όσους δηλαδή θεωρούσε εχθρούς η Καθολική Εκκλησία, η εξέχουσα αρχή του τότε κόσμου. Η "κούνια του Ιούδα", ο "ισπανικός γάιδαρος", το "αχλάδι της αγωνίας" και πολλά άλλα σαδιστικά βασανιστήρια γίνονταν εν μέσω ανάκρισης των υπόπτων, πάντα με τις ευλογίες και τη βούλα του Πάπα Γρηγόριου Στ' και όσων ακολούθησαν. Σήμερα δεκάδες υποθέσεις παιδεραστίας καθολικών ιερέων παραμένουν καλυμμένες προς αποφυγήν σκανδάλου. Παπάδες κυκλοφορούν σε μεγάλα τζιπάκια με φιμέ τζάμια λίγα λεπτά αφού αναθεματίσουν τη ματαιοδοξία του νεοπλουτισμού και της αλόγιστης σπατάλης, στην κυριακάτικη λειτουργία. Η υποκρισία δίνει και παίρνει.  

     Η "κούνια του Ιούδα"



Όσο η εκκλησία αποτελεί το κατεστημένο τέτοια φαινόμενα δεν θα εκλείψουν. Για την ακρίβεια όσο θα υπάρχουν κατεστημένα και de facto εξουσίες η κατάχρηση της δύναμης θα είναι αναπόφευκτη. Είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσει η ανθρωπότητα για να μη κυλιστεί στο βούρκο της αναρχίας. Για αυτό και ο Μαρξ ιδρυτής μιας από τις δημοφιλέστερες σχολές αθεΐας (μαρξιστική αθεΐα) ενδιαφέρθηκε περισσότερο για την ανατροπή του κατεστημένου και όχι τόσο για την ανατροπή του χριστιανισμού, ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΤΑΥΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟ. Με λίγα λόγια σε όποιον δώσεις πολλή εξουσία θα τα κάνει Στικούδη. Έτσι και ο χριστιανισμός. Δεν μπορείς όμως να ταυτίσεις την πίστη με τις πρακτικές της εκκλησίας.

                           
Ας κάνουμε εδώ μια παραδοχή. Ο μέσος άθεος δεν ανταποκρίνεται στην πνευματική υπόσταση της καθεαυτής ιδεολογίας του αθεϊσμού. Και αυτό γιατί είναι συνήθως έφηβος, με παρθενομούστακο , χαίτη άγριας γαϊδούρας (το ίδιο μακριά και το ίδιο άπλυτη) και iq που θα του έδινε αριστείο αν ήταν ο βαθμός του λυκειακού απολυτηρίου του.  Μάλιστα έχουν το ταλέντο να παράγουν κείμενα που αναδεικνύουν άριστα τη φιλοσοφική τους νόηση και το καλλιτεχνικό τους ταπεραμέντο. Με ανατριχίλα παραθέτω τη "Δημιουργία του Κόσμου από το Ιπτάμενο Μακαρονοτερας"


Η Βίβλος του Πασταφαριανισμού ξεκινάει από την δημιουργία του κόσμου από ένα αόρατο Ιπτάμενο Μακαρονοτέρας. Το ΙΜΤ δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό. Την πρώτη μέρα της δημιουργίας χώρισε τον νερό από τους ουρανούς. Την δεύτερη ημέρα, επειδή βαρέθηκε να πετάει και δεν μπορούσε να περπατήσει όπως θα ήθελε στο νερό, έφτιαξε την γη, μαζί με ένα ηφαίστειο μπύρας. Ευχαριστημένο, ήπιε την μπύρα από το ηφαίστειο και ξύπνησε με hangover. Έφτιαξε ξανά το νερό και την γη, διότι ξέχασε ότι τα είχε φτιάξει, και τον ουρανό, και έναν νάνο που ονόμασε Άνθρωπο. Ένα μαγειρικό ατύχημα προκάλεσε τον κατακλυσμό. Η δημιουργία του κόσμου έγινε πριν από 5000 χρόνια, και όλα τα δεδομένα που δείχνουν το αντίθετο τοποθετήθηκαν από το ίδιο το ΙΜΤ για να δοκιμάσουν την πασταφιαριανική πίστη. Η πασταφαριανική εκδοχή του παραδείσου περιέχει ένα ηφαίστειο μπύρας και ένα εργοστάσιο στρίπερ. Στην κόλαση η μπύρα είναι χαλασμένη και οι στρίπερ έχουν σεξουαλικώς μεταδιδόμενες ασθένειες. Η Παρασκευή είναι η ιερή μέρα των Πασταφαριστών. (πηγή: http://el.wikipedia.org )


Συμπεραίνοντας, λοιπόν, όπως ο μέσος μουσουλμάνος δεν είναι καμικάζι έτσι και ο μέσος χριστιανός δεν θα σου τα πρήξει για να σε προσηλυτίσει. Αν σου κακοφάνηκε που σε χαρακτήρισα άπλυτο μην με αποκαλείς πρόβατο, μην το παίζεις κάτοχος κάποιας ανώτερης σοφίας και ο μεσσίας που θα με βάλει στον ίσιο δρόμο και θα με απομακρύνει από σταυρούς και κεράκια. Μπορεί να πατάω εκκλησία 1 φορά στα 100 χρόνια αλλά όπως με πειράζει να βλέπω βρισιές από γερμανούς, τούρκους και σκοπιανούς για την Ελλάδα στο ίντερνετ (και ας μην είμαι εθνικιστής) έτσι δεν γουστάρω να βλέπω χριστοπαναγιές στα στάτους σου. Όλα είναι θέμα αμοιβαίου σεβασμού. Σεβάσου αυτό που πρεσβεύω για να σεβαστώ και εγώ το δικό σου. Και όταν κάτσεις και ρίξεις μια ματιά στον Dawkins, Philipse και Nietzsche έλα να κάνουμε μια σοβαρή συζήτηση.