Πανελλήνιες εξετάσεις! Γ' Λυκείου... Είναι από αυτές τις καταστάσεις που το αποτέλεσμα κρίνει τις αναμνήσεις. Όσοι πέτυχαν τις σκέφτονται και χαμογελάν, όσοι δεν τα πήγαν καλά τις σκέφτονται και μελαγχολούν. Όσοι τις βιώνουν αυτή τη στιγμή, ισχυρίζονται ότι κοπιάζουν. Είτε ισχύει είτε όχι. Σίγουρα, όμως, είναι μια περίοδος της ζωής ενός ανθρώπου, όπου αυτός δοκιμάζεται ψυχολογικά. Και απευθύνομαι σε αυτούς που έβαλαν κάποιο στόχο και δεν πάνε απλά φροντιστήριο για να γράφουν στάτους στο facebook όπου θα βρίζουν τον Μπάρλα ή τον Αριστοτέλη (ανάλογα με την κατεύθυνση.) Ας ξεκαθαρίσουμε όμως κάτι: Κανείς δεν απολαμβάνει την όλη κατάσταση, απλά οι πιο ώριμοι αντιλαμβάνονται την ανάγκη να την υποστούν και άρα κάνουν υπομονή. Δεν θα είναι ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι. Είναι και αυτό μέρος της ενηλικίωσης του ατόμου. Σαν τελετουργικό. Στην Ινδονησία βγάζουν τους κυνόδοντες, στη Νέα Γουινέα (Παπούα) πίνουν σπέρμα*, εμείς δίνουμε Πανελλήνιες.
Για να δώσω λίγη ελπίδα σε όσους τώρα μπήκαν στο χορό και να πρωτοτυπήσω λίγο, θα εστιάσω σε ορισμένα ωφέλιμα στοιχεία των πανελληνίων. (Ναι υπάρχουν και ωφέλιμα μη γελάτε.)
Εσωτερική ενδοσκόπηση
Το πιο σημαντικό είναι ότι γνωρίζεις τον εαυτό σου. Κακά τα ψέματα, όσο κοινωνικός και αν είναι κάποιος, όταν έχει να ανταποκριθεί σε έναν τεράστιο φόρτο εργασίας ο προσωπικός του χρόνος αναπόφευκτα περιορίζεται. Θα υπάρξουν κάποιες περίοδοι όπου ο εκάστοτε εξεταζόμενος θα κλειστεί στον εαυτό του. Οι φίλοι σίγουρα βοηθάν, αλλά ο καθένας συνειδητοποιεί πλέον ότι έχει ανάγκη να αφιερώσει και στον εαυτό του κάποιο χρόνο κατά αποκλειστικότητα. Είναι, άλλωστε, μια εποχή σημαντικών αποφάσεων και ο καθένας χρειάζεται χρόνο για να βάλει στόχους και σκέψεις σε τάξη. Έχετε βγει ποτέ βόλτα μόνοι σας; Όχι για να πάρετε κάτι από το περίπτερο και να επιστρέψετε, αλλά για να κάνετε μια σύντομη βόλτα όπως θα κάνατε με έναν φίλο; Εγώ το έκανα και αυτό, όσο χαζό και αν ακούγεται. Είχα άλλωστε και το άλλοθι για να το κάνω. Και πιστεύω ότι ο οποιοσδήποτε θα έπρεπε να το κάνει σε περιόδους που αισθάνεται αφόρητη πίεση Ταυτόχρονα η πίεση όσο εντείνεται φέρνει στην επιφάνεια τα πραγματικά μας αισθήματα για κάθε τι και τις σκέψεις μας. Γινόμαστε πιο ειλικρινείς με εμάς και τους άλλους. Αυτό φιλτράρει και τις πραγματικές σχέσεις από τις κάλπικες. Να και κάτι ακόμα θετικό. Όσοι στην πραγματικότητα δεν ήταν φίλοι σας, αλλά σας μοχθούσαν θα σπάσουν απ' την πίεση και θα ομολογήσουν. Αυτά είναι επικίνδυνα άτομα. Να χαίρεστε που απαλλάσσεστε από δαύτους... και δένεστε με άλλους.
Η παρέα από το φροντιστήριο
Με αυτούς περνάς στιγμές που σου μένουν. Στα 5λεπτα διαλείμματα ανάμεσα στα μαθήματα, στις στιγμές που το κλίμα χαλαρώνει μέσα στο μάθημα. Το σωστό τμήμα ξέρει να κάνει χαβαλέ και να κάνει και μάθημα, όλα στην ώρα του. Και οι καθηγητές αντιμετωπίζουν αλλιώς τους μαθητές. Πιο φιλικά. Είναι και η ηλικία που οι τελευταίοι αρχίζουν να ωριμάζουν, είναι το ότι και οι ίδιοι οι δάσκαλοι συμπάσχουν στο δράμα των μαθητών, είναι πολλά. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μετά από 2ωρο μαθηματικών μας μαζεύει σε χαλαρό κλίμα ο καθηγητής έξω από το φροντιστήριο και μας λέει ένα ανέκδοτο με μαθηματικά. Ένα ανέκδοτο που σε κάθε άλλη στιγμή ο οποιοσδήποτε θα έβρισκε τελείως ηλίθιο. Κι όμως γελάσαμε πολύ και μάλιστα δύο φορές: Μια για το καθαυτό ανέκδοτο και μια συνειδητοποιώντας πόσο καμμένοι είμαστε που γελάμε με τέτοιες βλακείες.
Το σχολείο
Και φυσικά το σχολείο μέσα από την όλη φάση το βλέπεις πλέον από άλλη οπτική. Εμείς μάλιστα ήμαστε τυχεροί, οργανωθήκαμε και δεν κάναμε καταλήψεις οπότε και απολαμβάναμε ευνοϊκότερη μεταχείριση. Ως τελειόφοιτος μπορείς να πηγαίνεις σχολείο με καλή διάθεση. Το σχολείο είναι ένα ευχάριστο διάλειμμα. Όχι με την έννοια ότι δεν σέβεσαι τη λειτουργία του επειδή έχεις φροντιστηριακές πλάτες, αλλά επειδή όπως και να το κάνουμε έχεις μπει σε μια σκληρή ρουτίνα που τα 45λεπτα του σχολείου δεν σε πτοούν. Και εκεί βρίσκεις ωραίες στιγμές με ωραία άτομα. Υπάρχει και η μεγάλη εκδρομή της Γ' Λυκείου όπου εγώ για άσχετους λόγους δεν πήγα και παρ' ότι δεν το μετάνιωσα, θα συμβούλευα τον οποιοδήποτε να συμμετάσχει ειδικά αν η αμφιβολία του έχει να κάνει με το διάβασμα.
Απολαύστε, λοιπόν, αυτή τη χρονιά. Ναι δεν είναι άνετη αλλά έχει και αυτή τις χάρες τις. Το ότι είναι μεγάλη είναι μύθος. Αντίθετα νομίζω ότί περνάει ταχύτερα από όλες τις προηγούμενες αφού διαρκώς βρίσκεσαι να παλεύεις με το χρόνο και τις προθεσμίες με αποτέλεσμα να ξεχνάς ότι το "Υπέρτατο Γεγονός" πλησιάζει. Και όταν δηλαδή έρχεται δεν το συνειδητοποιείς. Όταν έγραφα έκθεση (πρώτο μάθημα) τσέκαρα ανά διαστήματα την όψη των θεμάτων, αυτή την τόσο γνωστή όψη που όλοι έχουμε δει από θέματα παλαιότερων ετών στην προετοιμασία μας, αλλά παρά την ομοιότητα κρύβουν τη διαφορά ότι αυτά είναι αυθεντικά. Και τελειώνοντας τις εξετάσεις δεν θα αισθανθείτε κάτι συγκεκριμένο. Αυτοί που λένε "θα αισθανθείς ελεύθερος" ψεύδονται. Δεν συνειδητοποιείς από τη μια στιγμή στην άλλη κάτι τέτοιο. Απλά ενόψει διακοπών μεταβαίνεις σταδιακά από μια υπερβολική κατάσταση έντασης σε μια υπερβολική κατάσταση απάθειας.
Καλή τύχη λοιπόν, όχι καλή επιτυχία. Η επιτυχία είναι πάντα καλή...
*Αυτό γίνεται στα αγόρια που ενηλικιώνονται... κορίτσια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου