Όταν τα Media βρήκανε τροφή..

Στις 16 Μαρτίου του 2015 η υπόθεση που συγκλόνισε το πανελλήνιο, αυτή του εξαφανισμένου φοιτητή Βαγγέλη Γιακουμάκη. έλαβε ένα τραγικό τέλος -το χειρότερο δυνατό- με την ανακάλυψη του πτώματος του άτυχου νεαρού. Ένα πτώμα που έμελλε στη συνέχεια να αποτελέσει τροφή για όρνεα... όχι τους γύπες και τους κόρακες αλλά τους δημοσιογραφίσκους της τηλεόρασης και του ιντερνετικού τύπου οι οποίοι χωρίς να χάσουν χρόνο έσπευσαν να σφετεριστούν τον πόνο της οικογένειας και να τον πουλήσουν φθηνά στο κοινό και στους διαφημιστές τους. Δεν λέω το κράξιμο σε μίντια δεν παίρνει ως θέμα βραβείο πρωτοτυπίας, αλλά βλέποντας κάποια αποκόμματα από εκπομπές αφιερωμένες την υπόθεση μου φάνηκε τόσο αηδιαστικά έκδηλη η λύσσα των δημοσιογράφων και αυτό ήθελα να μοιραστώ μαζί σας. 

Το παρακάτω απόκομμα έχει διάρκεια 1:30 λεπτό.

πηγή:www.news247.gr

Πάμε μια μικρή ανάλυση:

[0:13] "Κύριε Δρόσγο όταν λέτε έχει βρεθεί το παιδί;; Ποιός;;"

Translation: "Θέλω να το ακούσω από το στόμα σου το όνομα του παιδιού για να το γράψω σε λεζάντα" Ο τύπος είναι ερευνητής της υπόθεσης Γιακουμάκη, η ανταπόκριση είναι από τα Γιάννενα, το πτώμα που βρέθηκε ανταποκρίνεται στις περιγραφές της οικογένειας ΜΑΝΤΕΨΕ ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΟΤΙ "ΒΡΕΘΗΚΕ"! Και μάλιστα κοντά στο 0:30 ο Αυτιάς ξαναρωτάει το ίδιο πράγμα αυτή τη φορά με ξεκάθαρο τόνο που παραπέμπει σε τίτλο ειδήσεων. 

[0:45] Αποτυχημένη έκφραση απογοήτευσης του Αυτιά μετά την απάντηση του κ. Δρόσγου ότι όντως πρόκειται για τον Βαγγέλη το πτώμα. (ο ίδιος είναι ευχαριστημένος από τον εαυτό του έχοντας καταφέρει να αποσπάσει τη μαρτυρία σε μορφή τίτλου είδησης όπως άλλωστε επιθυμούσε)

[0:51] "Πες τε μου, τι εικόνα έχουμε από το θέαμα που αντικρίσατε;"

Translation: "Δώστε μου μια ανατριχιαστική περιγραφή του πτώματος, ώστε δημιουργώντας μια αποτρόπαια εικόνα στο μυαλό του τηλεθεατή να τον  δεσμεύσω ισχυρότερα συναισθηματικά" Και εδώ η δημοσιογραφική λύσσα προσπερνά την οποιαδήποτε διακριτικότητα και οι προθέσεις γίνονται ξεκάθαρες

Αυτό που μου θυμίζει εδώ η φάτσα του Αυτιά είναι αυτό:

Στη συνέχεια για να τα κουκουλώσει ο Αυτιάς: "Φαίνεται ότι έπεσε η γραμμή..."
ΟΧΙ! ΣΟΥ ΤΟ ΕΚΛΕΙΣΕ ΣΤΑ ΜΟΥΤΡΑ. Και καλά έκανε δηλαδή, ήταν η πλέον κόσμια απάντηση που άρμοζε σε τέτοια συμπεριφορά.

Βέβαια η παιδαριώδης συμπεριφορά του Αυτιά κάνει εύκολα αντιληπτές του προθέσεις του, κάτι που δεν τον κάνει τόσο επικίνδυνο για τη στρέβλωση της κοινής γνώμης όσο άλλοι πιο ύπουλοι, που καταχρώμενοι τη θέση ισχύος τους στην ειδησεογραφία και την υπόληψη στην οποία (για κάποιο λόγο) τους έχει το κοινό περνάν το δικό τους τηλεοπτικό προϊόν με μεγαλύτερη δολιότητα. Αναφέρομαι φυσικά στον κ. Γιώργο Παπαδάκη με αφορμή το παρακάτω απόσπασπα από την εκπομπή "Πρωινό ΑΝΤ1"

(σημείωση: το παρακάτω βίντεο έχει διάρκεια 9:20, επειδή δεν μπορώ να το σπάσω σε μικρότερα κομμάτια θα αναγκαστώ να κάνω αναφορές από το συνολικό βίντεο. Για να μην ανεβοκατεβαίνετε βίντεο->άρθρο->βίντεο->... μπορείτε να ανοίξετε το βίντεο σε διαφορετικό παράθυρο)

Η εκπομπή ξεκινάει με την αναγραφόμενη λεζάντα "Με απείλησαν από τη γαλακτοκομική σχολή ότι θα χυθεί αίμα επειδή ερευνούσα την υπόθεση του Βαγγέλη" (Πάντα με κεφαλαία γράμματα για να τονιστεί η σοβαρότητα του μηνύματος.) Τι συμπεραίνει κανείς από αυτό; Ότι κάποιος μέσα από τη σχολή είχε συμφέρον από τη συγκάλυψη της υπόθεσης και ότι συνέργησε σε αυτό απειλώντας τον ερευνητή για τη ζωή του. Το γεγονός αυτός ισχύει, εν μέρει... και το εν μέρει είναι ιδιαίτερα σημαντικό.

Στο [0:42] ο κ. Αν. Αθανασόπουλος εισέρχεται στη συζήτηση. Προσοχή: η λεζάντα με την καταγγελία του έχει τοποθετηθεί πριν ακόμα ξεκαθαρίσει ο ίδιος τη θέση του.

[0:57] Αθανασόπουλος: "Ας βάλουμε πρώτα τα πράγματα στη θέση τους... δεν απειλήθηκε για την έρευνα εφόσον εμείς είχαμε ήδη κατεθέσει το πόρισμα" Άρα ο πρώτο ισχυρισμός της λεζάντας καταρρίπτεται. Όπως εξηγεί μάλιστα λίγο παρακάτω η απειλή δεν ήταν απλά άσχετη με την καθαυτή υπόθεση του Βαγγέλη αλλά δεν πραγματοποιήθηκε και από άτομα του αντίστοιχου χώρου. Η λεζάντα υποδεικνύει τους εκφραστές της απειλής ως "άτομα από τη γαλακτοκομική σχολή ενώ στην πραγματικότητα ήταν συνδικαλιστές από την Αθήνα" (επομένως και ο δεύτερος ισχυρισμός της λεζάντας καταρρίπτεται) Στην πραγματικότητα, λοιπόν, το περιστατικό που περιγράφει ο ερευνητής έχει να κάνει με θέμα ηγεσίας που προέκυψε όταν άτομα που υπονόμευαν τη θέση του διευθυντή της σχολής βρήκαν ευκαιρία να επιτεθούν με αφορμή το ξέσπασμα της υπόθεσης. Ως γνωστόν οι συνδικαλιστές ακολουθούν μαφιόζικες τεχνικές και έτσι νιώθοντας τη θέση τους να τρίζει προχώρησαν σε άμεσες απειλές. Κανείς δεν αντιτέθηκε στις έρευνες επί της υπόθεσης. Για την ακρίβεια κανείς δεν έδινε μια για το αν θα βρεθεί ή όχι το παιδί. Οι μεν φοβούνταν την θεσούλα τους βλέποντας τους εαυτούς τους στη μέση ενός θέματος κυκλώνα που έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις, οι δε χρησιμοποιούν κροκοδείλια δάκρυα για τους πολιτικούς τους σκοπούς. Και υπάρχουν φυσικά και οι δημοσιογράφοι που παίρνουν από τη μια μεριά, παίρνουν από την άλλη, φτιάχνουν έναν ωραίο αχταρμά και το πασαλείβουν σαν background σε μια υπόθεση ενός αδικοχαμένου καλόκαρδου παιδιού. Αυτό εξηγεί και την εμπλοκή ενός πολιτικού προσώπου που έχει διαδοθεί ως φήμη μέσα από πολλά ειδησεογραφικά κανάλια. Διότι εφόσον κάποιος από τους bullies δεν έχει άμεση συγγένεια με το εν λόγω πολιτικό πρόσωπο δεν υφίσταται λόγος εμπλοκής του στην καθαυτή υπόθεση του Βαγγέλη. Κατηγορούμε τους πολιτικούς για πολλά, αλλά δεν νομίζω να ξεκίνησαν να ξεπαστρέφουν καλά παιδιά εκτός από το να παίρνουν μίζες και να ρουσφετολογούν ασύστολα.

(Παρεμπιπτόντως πηγαίνετε το βίντεο στο 2:18, πατήστε pause, βγάλτε screenshot την τύπισσα που μιλάει, τυπώστε το σε κόλλα Α4, κολλήστε το σε ένα σάκο του box και ρίχτε 10 μπουνίδια κάθε φορά που λέει "συνδικαλιστάρες." Μου θυμίζει κάποιους ηλίθιους δασκάλους του δημοτικού που μάλωναν όποιον τους αντιμιλούσε "εσύ είσαι ο παλικαράς;;" ...αχχχ άσχημες αναμνήσεις)

Στη συνέχεια συζητιούνται φήμες και λοιπά περιστατικά, ξανά οι "συνδικαλιστάρες" από την ξινόφατσα, πολλές συναισθηματικά φορτισμένες λέξεις και αερολογίες. Μάλιστα στο 5:30 ο κ. Αθανασόπουλος βρίσκει το θάρρος να υπογραμμίσει το ότι "Μερικές φορές κύριε Παπαδάκη μερικά πράγματα υπερτονίζονται" O κ. Παπαδάκης λίγο πριν είχε αναφέρει ότι "λίγες ώρες πριν την εξαφάνιση του νεαρού στη σχολή είχε γίνει χαλασμός" Με βάση αυτό ο καθένας συμπεραίνει ότι διεξήχθη κάποιο δραματικό επεισόδιο με βια σωματική/λεκτική κατά του παιδιού, κάτι που ενδέχεται να ήταν και η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, ωθώντας τον στην αποτρόπαια πράξη της αυτοκτονίας. Ωστόσο όπως διορθώνει ο ομιλητής, ως "χαλασμός" εννοείται η γενικότερη κατάσταση που επικρατούσε εκείνη τη στιγμή λόγω της λήξης των μαθημάτων "άλλοι ντυνόντουσαν να φύγουν, άλλοι ετοιμάζονταν για καφετέρια..." επομένως μιλάμε για μια χρήση της λέξης "χαλασμός" ως σόφισμα. Κάτι παρόμοιο με το γνωστό:

-Το μπουζούκι είναι όργανο.
-Ο αστυνομικός είναι όργανο.
-Άρα το μπουζούκι είναι αστυνομικός.


Αν ψάξετε θα βρείτε σίγουρα και άλλα παρόμοια περιστατικά, περιπτώσεις όπου διάφορα άτομα της επικαιρότητας θα κατηγορούν το bullying,  το ρατσισμό, το φασισμό [1:55] (τώρα που κολλάει αυτό και το βάζουν είτε μιλάν για bullying, είτε για την παγκόσμια μέρα κατά του καρκίνου δεν μπορώ να καταλάβω)... η ΔΗΕ μάλιστα άσκησε ποινική δίωξη για δημόσια υποκίνηση βίας και μίσους μέσω του ίντερνετ σε διαχειριστές ιστοσελίδας που χρησιμοποιούσαν υβριστικές εκφράσεις για το Βαγγέλη Γιακουμάκη ακόμα και μετα θάνατον. Νομικός δεν είμαι αλλά τα σχόλια "να πεθάνουν αυτοί που έφταιξαν", "θα τους εκδικηθούμε βίαια", "από 'μας θα το βρουν" ακούγεται και αυτό σαν "υποκίνηση βίας και μίσους"... χαϊδεύω λοιπόν τα μούσια μου σκεπτόμενος αν κάτι τέτοιο πρέπει να περάσει στο ντούκου σε μια χώρα στην οποία η αυτοδικία θεωρείται αδίκημα ακόμα και όταν αφορά σε περιστατικά που έχουν λάβει μεγάλη δημοσιότητα, ακόμα και αν έχει μαζί τη σύμφωνη γνώμη του αγανακτισμένου κοινού.

Από όλο αυτό το μακροσκελές κείμενο, είναι απαραίτητο να εξάγουμε ορισμένα συμπεράσματα. Γιατί είναι κακό οι δημοσογράφοι ακόμα και αν έχουν άλλα κίνητρα να ευαισθητοποιούν καθαυτό τον τρόπο το κοινό επί τέτοιων φλεγόντων ζητημάτων; Γιατί τα δελτία ειδήσεων δεν τα κατευθύνει η Σούλα και η Τούλα και η Μούλα, που ρίχνει καλαμπόκι στις κότες και από λογοτεχνία διαβάζει espresso και cosmopolitan, αλλά άτομα των γραμμάτων με πτυχία και εμπειρία. Άτομα που αντί να υποδαυλίζουν το λαϊκό μίσος θα έπρεπε να στρέψουν την προσοχή του κοινού στο καθαυτό πρόβλημα. Ας αναγνωρίσουμε για μια φορά ότι η δημοσιότητα δεν είναι πάντα καλή. Αν ο Βαγγέλης με την προσωπικότητα που είχε έβλεπε τον ντόρο που είχε δημιουργηθεί στο όνομά του θα έπαιρνε δύναμη; ΟΧΙ! Αντίθετα είναι πιθανόν η ντροπή που θα του δημιουργούσε να ήταν και αυτή που θα τραβούσε τη σκανδάλη... να ήταν το μαχαίρι που του αφαίρεσε τη ζωή. Η ίδια δημοσιότητα που θα κλείσει τα στόματα πολλών στη γαλακτομική σχολή και θα τη μετατρέψει σε ένα θέατρο όπου όλοι είναι καλά παιδιά και κανείς δεν φέρει ευθύνες. Αν βλέπετε εσείς σε αυτήν κάτι καλό, εγώ το αγνοώ...

Y.Γ. Ένα μεγάλο μπράβο στον θείο του Β. Γιακουμάκη, ο οποίος στο παρακάτω βίντεο [2:46] ξεκαθαρίζει ότι καταδικάζει την αυτοδικία παρ' ότι έχει συναισθηματική ανάμειξη και είναι κρητικός (γνωρίζουμε τα περί βεντέτας που συνηθίζονται στην Κρήτη)

Το πιο επικίνδυνο πολίτευμα

Το "the purge" είναι μια ταινία με τόσο έξυπνο κόνσεπτ που δυστυχώς, όμως,  ο σεναριοβλάχος του φρόντισε να το χαντακώσει. Δείτε το trailer, διαβάστε το πλοτ και μετά δείτε κάποια άλλη ταινία. Ως προς το concept: Στις Η.Π.Α. (που αλλού) δίνουν ένα 12ωρο το χρόνο ελευθερία για την τέλεση όλων των αδικημάτων ακόμα και του φόνου. Αστυνομικές, πυροσβεστικές και λοιπές δυνάμεις τίθενται εκτός διαθεσιμότητας για αυτό το χρόνο και επομένως κάθε πολίτης αφήνεται στο έλεος του άλλου. Το αποτέλεσμα προφανές: Οι πλούσιοι κρύβονται σε φρούρια και σε όλη την υπόλοιπη χώρα γ@#ιεται ο Δίας. Μια αφορμή για να απελευθερώσει ο κάθε άνθρωπος την βίαια καταπιεσμένη πλευρά του, μια απόδειξη ότι το έγκλημα δεν αποφεύγεται επειδή είναι ηθικά απαράδεκτο αλλά προς από το φόβο της τιμωρίας.  Γενικά μας δίνει μια γεύση του πως εκφράζεται η αναρχία σε πρακτικό επίπεδο. Και πριν βγει κάνας τριχωτός αναρχικός να πει "δεν μπορείς να χρησιμοποιείς μια ταινία για τεκμήριο" ρούφα και απόδειξη από τον πραγματικό κόσμο. 

>Πλιάτσικο, βανδαλισμοί, επιθέσεις μέχρι και σκοτωμοί με αφορμή την απεργία των αστυνομικών και άρα την έλλειψη κάποιου φορέα που θα μπορούσε να επιβάλλει την τάξη. (Cordoba, Argentina)<

Για αυτό κυρίως και κύριοι μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι αυτό το πολιτικό υπο-μόρφωμα αποτελεί και το επικινδύνοτερο καρκίνωμα για κάθε κοινωνία. Βέβαια το καλό είναι ότι για να φτάσουμε συνειδητά σε μια τέτοια κατάσταση θα πρέπει κάποιος να μας πείσει για την ιδεολογία που ευαγγελίζεται η εν λόγω πολιτική θεωρία, κάτι πρακτικά αδύνατο αν σκεφτούμε ότι οι πρεσβευτές του αναρχισμού* είναι ως επί τω πλείστον αμόρφωτοι, τριχωτοί και βρώμικοι άρα και χωρίς ιδιαίτερες ρητορικές ικανότητες και πειθώ. Αν και κατά καιρούς το κοινό γοητεύεται από ορισμένα αναρχικά στοιχεία (βλέπε Ν. Ρωμανός) η αλήθεια είναι ότι ενδόμυχα διαχωρίζει τη θέση του από τη δική τους και μπορεί μεν να τους δει με συμπόνια, όχι όμως με τον σεβασμό που απαιτεί μια πολιτική προσωπικότητα που θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στα εντόπια δρώμενα.

*{Ο μέσος αυτοχαρακτηρίζομενος ως "αναρχικός" δεν γνωρίζει τι εστί "αναρχία", δεν έχει διαβάσει την αντίστοιχη πολιτικοφιλοσοφική βιβλιογραφία (γιατί εξάλλου δεν ξέρει να διαβάζει.) Μόνιμη κατοικία του αποτελεί κάποιο πάρκο, σχολή, ή οικοδόμημα υπό κατάληψη, και οι γαστρονομικές του προτιμήσεις συνοψίζονται σε σουβλάκι, μπυρόνι και ρετσίνα. Στα ενδιαφέροντά του περιλαμβάνεται η σκοποβολή με χρήση μολότωφ, η χρήση ναρκωτικών κάθε είδους,  το καλλιτεχνικό μουτζούρωμα τοίχων και η συγγραφή αποφθεγμάτων με αναφορές σε κρεμάλες, μπάτσους και πρόβατα.}

Βέβαια υπάρχει και αυτή η συνειδητοποιημένη μειοψηφία η οποία προβάλει επιχειρήματα τα οποία δεν μπορούμε να αγνοήσουμε. Ως εκ τούτου θα αφιερωθούμε στην απόδειξη της ανεδαφικότητας που χαρακτηρίζει γενικότερα τον αναρχισμό. Επειδή η μόνη αναρχική κοινωνία που έχει υπάρξει στην πράξη είναι αυτή της ζούγκλας και επειδή έχω την υποψία ότι αν τη χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα δεν θα φανεί και πολύ αμερόληπτο fact θα εξετάσω το θέμα όχι σε πρακτικό επίπεδο αλλά επί της αρχής.

Τί υποστηρίζει λοιπόν ο αναρχισμός; Συνολικά ο αναρχισμός βασίζεται σε τρεις πυλώνες:

1. Την απόρριψη της ιεραρχικής εξουσίας
2. Την αποστροφή από την έννοια του κράτους
3. Την μη αποδοχή της προσωπικής ιδιοκτησίας

Ο ιδεατός κόσμος που οραματίζεται ο αναρχισμός είναι ένας κόσμος δίχως εθνικά σύνορα, δίχως όργανα τάξης και νόμους που επιβάλλουν την τάξη "περιορίζοντας" τις προσωπικές ελευθερίες. Οι ίδιοι αντιτίθενται στην όποια χρήση βίας ως "μέθοδος που χρησιμοποιεί το σύστημα" και θεωρούν ότι με την επέλαση του αναρχισμού θα επέλθει μια ολοκληρωτική ειρήνη καθώς θα εκλείψουν οι λόγοι για πολέμους και λοιπά και λοιπά. Γενικά δεν θα αναλωθώ στο να εξηγήσω εκτενώς την όλη αναρχική θεωρία γιατί αφενός δεν είναι αυτός ο παρών σκοπός μου, αφετέρου μου είναι αδύνατο να σας πληροφορήσω αντικειμενικά καθώς δεν είμαι ουδέτερος κριτής.

-Αν έχετε χρόνο και όρεξη επισυνάπτω ένα βιβλίο του Μαλατέστα και ένα του Μπέργκμαν (Συζητήσεις στο Καφενείο για τον Αναρχισμό & Το Αλφαβητάρι του Αναρχισμού) τα οποία από ότι πρόσεξα στο σύντομο βλέφαρο που τους έριξα εξηγούν με εύπεπτο τρόπο την άποψη των αναρχικών για την αναρχία.-)

Λετς σταρτ:

(Ακολουθούν δασκαλίστικα πολιτικά επιχείρηματα για όσους δεν βαριούνται)

• Εφόσον δεν θα υπάρχουν δικαστικοί να αποφασίσουν και αστυνομικοί να εκτελέσουν αποφάσεις ο κάθε πολίτης θα έχει την ευθύνη της υπεράσπισης και προστασίας του. Η αντίπαλη πλευρά βέβαια θεωρεί ότι ο περίγυρος θα λάβει το μέρος των αδυνάτων και αυτοί που εγκληματούν θα στιγματιστούν και θα αποκλειστούν. Βέβαια αυτό που ξεχνάν είναι ότι οι διαμάχες των πολιτών δεν περιορίζονται σε δολοφονίες και ληστείες. Υπάρχουν λεπτές υποθέσεις στις οποίες ο ένοχος δεν είναι ξεκάθαρος και επομένως απαιτούνται ειδικές γνώσεις για να υπάρξει λύση. Η κάθε πλευρά θεωρεί ότι έχει δίκιο, και με το δικαίωμα στην αυτοδικία το αναμενόμενο αποτέλεσμα θα είναι να πέφτει ξυλίκι κάθε φορά που υπάρχει τέτοια υπόθεση. 
• Εφόσον δεν θα υπάρχει κράτος δεν θα υπάρχει φορολογία, άρα ούτε και κάποιο κοινό ταμείο. Παράλληλα οι μεγάλες εταιρίες καταργούνται, δεδομένου ότι και αυτές δομούνται με τρόπο αντίθετο στην αναρχία καθώς διαθέτουν αυστηρή ιεραρχία. Πως λοιπόν θα υπάρξουν έργα μεγάλου βεληνεκούς; Θα περιοριστούμε στο να καλλιεργούμε χωράφια και να τρώμε ζώα από αγροκτήματα; Είναι αυτό το επιθυμητό μέλλον για τον κόσμο μας;
• Έστω ότι υπάρχει μια σημαντική απόφαση που πρέπει να λάβει το σύνολο. Αντιπρόσωποι δεν υφίστανται επομένως μιλάμε για δημοψήφισμα. Χρειάζεται να αναφερθώ στη βιωσιμότητα διαρκών δημοψηφισμάτων για θέματα κάθε λογής; Και πέραν του πρακτικού αυτού ζητήματος είναι άραγε θεμιτό ο πολίτης να έχει άμεσο λόγο για θέματα που τον αφορούν μεν αλλά που αυτός στερείται τις απαραίτητες γνώσεις; Σε κάποια θέματα είναι απαραίτητο οι ειδικοί να έχουν λόγο και απλώς ο πολίτης να επιλέγει τους ειδικούς που πιστεύει ότι θα τον εξυπηρετήσουν καλύτερα. Όπως ο πολίτης δεν μπορεί να επιλέξει ο ίδιος την εγχείρηση για το πρόβλημά του αλλά εμπιστεύεται το γιατρό του κάπως έτσι γίνεται και μέσω της εκλογής πολιτικών αντιπροσώπων. Σκεφτείτε μια γιαγιά να θέλει εγχείριση ανοιχτής καρδιάς και να ζητήσει να της βγάλουν τις αμυγδαλές γιατί "είναι πιο ασφαλής εγχείριση." Είναι άραγε η κατάλληλη στο να της δοθεί η επιλογή της απόφασης;
• Η γραφειοκρατία, η κατάχρηση εξουσίας, η διαφθορά και η αδιαφάνεια προκύπτουν ως αποτέλεσμα των πολλών ιεραρχικών μονάδων στην εξουσία. Επομένως είναι απαραίτητο η κρατική οργάνωση να περιλαμβάνει όσο το δυνατόν λιγότερες ιεραρχικές μονάδες. Από την άλλη έχουμε το κράτος το οποίο διατηρώντας συγκεντρωτικό ρόλο ως προς τις εξουσίες σε διάφορους τομείς αποτελεί ένα μέσο μείωσης των ιεραρχικών μονάδων. Επομένως μια κοινωνία δίχως κράτος θα διαθέτει περισσότερες ιεραρχικές μονάδες από ότι μια κοινωνία με κράτος. Είναι αντίφαση λοιπόν να απορρίπτεις το κράτος από τη μια και από την άλλη την ιεραρχική εξουσία.

Τα παραπάνω επιχειρήματα είναι ενδεικτικά... Στην πραγματικότητα το σοβαρότερο πρόβλημα είναι ότι η αναρχία στον κόσμος μας θα μας κάνει ζούγκλα. Η κοινωνία των δυνατών-αδυνάτων που οραματίζονται οι θεωρητικοί του αναρχισμού να καταστρέψουν θα γίνει το άμεσο αποτέλεσμα. Απλά η οικονομική ισχύς θα αντικατασταθεί από τη σωματική ισχύ. Σίγουρα η δημοκρατία που βιώνουμε δεν είναι αυθεντική, που ακόμα και αυθεντική να ήταν -όπως είπε ο Τέλης- δεν είναι το καλύτερο μα το λιγότερο κακό πολίτευμα. Για να ζήσεις σε μια κοινωνία θυσιάζεις κάποια δικαιώματά σου.. για την κοινωνία, και για την αποφυγή του μεγαλύτερου κακού: της ΑΝΑΡΧΙΑΣ!