Η Νέα Γενιά

Κυκλοφορούν γενικά πολλά άρθρα στο ίντερνετ όπου ευυπόληπτοι νεολαίοι επιτίθενται με στόμφο ενάντια στο "κατεστημένο", εννοώντας "επίθεση" την αναμάσηση ιδεών σχετικά με τη διαφθορά του πολιτικού συστήματος και τη σαθρότητα της παιδείας και της εργασιακής πραγματικότητας. Ωστόσο η έλλειψη πρωτοτυπίας δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα -μακάρι να ήταν. Υπάρχει μια γενικότερη υποκρισία πίσω από τα δακρυσμένα ουρλιαχτά της νέας γενιάς. Δεν είναι μαύρο το δάκρυ τους είναι η φθηνή μάσκαρα που κυλάει στο σπυριασμένο τους μάγουλο. Όποιος έχει γερό στομάχι μπορεί να μπει στο web tv του mega και να παρακολουθήσει τη σημερινή (11/11/14) εκπομπή Ανατροπή, όπου καλεσμένοι εκτός από πολιτικά πρόσωπα είναι αυτή τη φορά και κάποιοι νέοι για να μεταφέρουν τα πιστεύω της νέας γενιάς για τη διαφθορά της πολιτικής εξουσίας, το εκπαιδευτικό σύστημα, τις καταλήψεις και την απουσία σαπουνιών στις τουαλέτες της Ιατρικής. 

Ας τα πάρουμε ένα ένα.

Η Διαφθορά της Πολιτικής Εξουσίας

Εδώ έχει ψωμί. Ίσως η εμπειρία που μου έμεινε πιο έντονα χαραγμένη από την περσινή χρονιά που τέλεσα αντιπρόεδρος του 15μελούς του σχολείου μου αφορούσε τον πρώτο μεγάλο σχολικό χορό ο οποίος οργανωνόταν στο μεγαλύτερο club της πόλης από πολλά σχολεία. Η είσοδος ήταν κοντά στο 15αρι, ωστόσο η συμμετοχή δεν ήταν διόλου ευκαταφρόνητη. Με άλλα λόγια μιλάμε για χοντρό παραδάκι. Για όσους δεν ξέρουν οι χοροί αυτοί οργανώνονται με συνεννόηση μεταξύ του τριμελούς και το κέντρου διασκέδασης, οπότε κανένας σχολικός φορέας δεν έχει εκ των πραγμάτων καμία ανάμειξη στο όλο ζήτημα. Το μαγαζί παραδίδει στον πρόεδρο του κάθε σχολείου το ποσό που έχει συμφωνηθεί ανά εισιτήριο και η κατάληξη αυτού του ποσού βρίσκεται στην ευχέρεια των όσων εμπλέκονται. Προς το τέλος του χορού, εγώ και ο Πρόεδρος παραλάβαμε το ανάλογο ποσό από τον αντιπρόσωπο του μαγαζιού και πήγαμε στις τουαλέτες για να βγάλουμε λογαριασμό. Καθώς μετρούσαμε τα χρήματα και κάναμε υπολογισμούς, ένα παιδί που δεν γνωρίζαμε μπήκε στην τουαλέτα. Φαινόταν κάπως μεθυσμένος, αλλά σίγουρα είχε συναίσθηση του τί έλεγε. Κοιτώντας εμάς τους δύο και τα χρήματα στα χέρια μας συμπέρανε:

-Πρόεδρος Αντιπρόεδρος;

-Ναι

-Τα χρήματα από το χορό ε;; Εμείς τα λεφτά αυτά τα παίρνουμε και ΤΣΣΑΑΚ! στην τσέπη.. Και στα αρ###ια μας αν πει κανείς τίποτα. 

- ...

Χαζός δεν είμαι. Ήξερα ότι τα προεδρία βάζουν χέρι στα σχολικά ταμεία. Λόγω μάλιστα του ότι οι θέσεις αυτές διαχειρίζονται ικανοποιητικά χρηματικά ποσά, συχνά το αδιάβλητο των ενδοσχολικών εκλογών τίθεται υπό αμφισβήτηση. Στο σχολείο μας μάλιστα υπήρχαν φήμες για επι πληρωμή νοθείες από άτομα που αξίωναν θέσεις με τα ανάλογα οικονομικά και μη οφέλη. Ωστόσο άλλο να ακούς τις φήμες και άλλο να το βιώνεις. Να στο λέει ένας συνομήλικος σου στη μάπα: Και εμείς είμαστε τα ίδια σκατά και χειρότερα...

Και τα ζυγίζω λοιπόν:

Από τη μια έχουμε ένα πολιτικό πρόσωπο το οποίο διαχειρίζεται εκατομμύρια ευρώ, οπότε βάζοντας το χέρι στο μέλι αλλάζει στην ουσία ολόκληρη τη ζωή του και εξασφαλίζεται. Συνεπώς ο πειρασμός είναι προφανής και το θέμα γίνεται καθαρά ηθικής φύσεως. Από την άλλη έχουμε έναν νέο, ο οποίος διαχειρίζεται ποσά της τάξης των 100,200 ή και παραπάνω ευρώ, με τα οποία θα κάνει ίσως κάποιες αγορές, αλλά κακά τα ψέματα η ζωή του δεν θα αλλάξει.  Συν του ότι καταχρήσεις γίνονται και σε ποσά της τάξης των 10 και 20 ευρώ. Με άλλα λόγια για να αποκτήσει κάποιος ένα δωρεάν μπουφάν, ή μια δωρεάν τσάντα, προτίθεται να βάλει τον εαυτό του κάτω από την αόρατη ταμπέλα "ΚΛΕΦΤΗΣ." Όχι ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν τις οποιεσδήποτε ηθικές αναστολές και το γεγονός ότι είναι νέοι επιβαρύνει τη θέση τους ακόμα περισσότερο. Και σας ερωτώ αγαπητοί: Ποιός εκ των δύο είναι ηθικά ο τελεστής βαρύτερης ποινής;  Και στις δυο περιπτώσεις υφίστανται παραπτώματα απλά στην περίπτωση του νέου απουσιάζει κάθε άλλοθι σχετικό με το κίνητρο. Και το συγκεκριμένο φαινόμενο δεν εστιάζει σε μια και δύο περιπτώσεις αλλά έχει μια πολύ πιο καθολική διάσταση. Κάτι τέτοια είναι που κάνουν το σχολείο μικρογραφία της κοινωνίας, όχι το ότι περίμενες στην ουρά για την τυρόπιτα. ΟΚ βασικά άκυρο το παράδειγμα, γιατί με τους ελληνικούς δημόσιους φορείς, η προπόνηση στην ουρά του κυλικείου είναι χρήσιμο αγαθό. 

Μια μούτζα λοιπόν σε όλους εσάς που ψηφίζετε τα φαβορί κάθε χρόνο διότι ο τύπος με το σκουλαρίκι είναι καταληψίας και θα σου κερδίσει μια μέρα λιγότερο μάθημα, επειδή αν εσύ αυτή τη μέρα την κάνεις κοπάνα η μαμάκα θα σου μαυρίσει τον ποπουδάκο. 

Από το πανεπιστήμιο περιμένει κανείς τα πράγματα να είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα. Οι φοιτητές ψηφίζουν σε βουλευτικές εκλογές, οι νέοι βουλευτές εκκολάπτονται στα διάφορα αμφιθέατρα και τις φοιτητικές συνελεύσεις, τα χρήματα που διακυβεύονται είναι περισσότερα και άρα η επένδυση σε φοιτητικά κόμματα αποτελεί πανέξυπνη κίνηση μάρκετιγκ από τα πατρικά τους κόμματα. Και η διαφθορά (φαντάζομαι) δίνει και παίρνει. Δεν θα επεκταθώ παραπάνω σε σχέση με τα φοιτητικά κόμματα. Κάποια στιγμή θέλω όμως να αφιερώσω χώρο σε κάτι σχετικό. Απλά είναι ντροπή και απαξία να μπαίνουν φοιτητές σε ένα κόμμα γιατί τους προσφέρει τζαμπέ πάρτυ, ποτά, γνωριμίες και σημειώσεις. Ρουσφετολογήματα που αποδεικνύουν το πόσο το σιχαμερό σκατογονίδιο της απάτης είναι βαθιά ριζωμένο στο ελληνικό μας αίμα. 

Η μόνη διαφορά ανάμεσα στο σχολείο και τη Βουλή είναι ότι στο μεν αυτοί που φοράν πουκάμισα είναι τα θύματα ενώ στη δε οι θύτες. 

Συνεχίζεται